พระกรุวัดเงิน พิมพ์เล็บมือ เนื้อผง

Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!

เป็นพระที่สร้างขึ้นในราวสมัยรัชกาลที่ 4 หรือรัชกาลที่ 5 ศิลปะสกุลช่างราษฎร์ ยุครัตนโกสินทร์ตอนต้น เนื่องจากเป็นการสร้างพระจำนวนมาก ด้วยขนาดและเนื้อหาขององค์พระมีความแตกต่างกัน จนมาถึงช่วงสงครามอินโดจีนและสงครามโลกครั้งที่ 2 ปรากฏผู้บูชา “พระกรุวัดเงิน คลองเตย” ไม่ว่าจะเป็นพิมพ์ทรงใด ล้วนประจักษ์ในพุทธคุณทั้งสิ้น จึงเริ่มเป็นที่นิยมสะสมกว้างขวางขึ้นมาถึงปัจจุบัน

พระกรุวัดเงิน คลองเตย มาแตกกรุในปี พ.ศ.2490 ขณะทำการรื้อถอนพระเจดีย์ในวัดช่วงเวนคืน ปรากฏพระเนื้อผงบรรจุอยู่ในพระเจดีย์หลายองค์ มีพิมพ์ทั้งหมดกว่า 50 พิมพ์
เนื้อหามวลสาร

องค์พระส่วนใหญ่เป็นพระเนื้อผง ผสมว่านเกสรดอกไม้ ซึ่งวรรณะจะออกสีขาว ยกเว้น พิมพ์พระปิดตา จะเป็นเนื้อผงผสมใบลาน วรรณะออกไปทางน้ำตาลปนดำ และสามารถแบ่งออกเป็น 2 ลักษณะ คือ พระเนื้อแกร่ง และ พระเนื้อแก่ปูน
“พระเนื้อแกร่ง” ภาษาวงการพระเรียก “เนื้อจัด” มีความแกร่งแน่น หนึกนุ่ม ผิวขององค์พระจะคล้ายกันมากกับพระสมเด็จวัดบางขุนพรหมกรุเก่า จะปรากฏรอยลานตัวหนอน ส่วน “พระเนื้อแก่ปูน” เนื้อองค์พระจะค่อนข้างขาวจัด การเกาะตัวของเนื้อมวลสารไม่แน่นเหมือนแบบแรก เนื่องจากมีตัวประสานน้อย ลักษณะเนื้อขององค์พระจะร่วน แห้ง นํ้าหนักเบา และหลุดร่อนได้ง่าย จึงต้องใช้ความระมัดระวังในการสัมผัส

พุทธลักษณะ
องค์พระประธานประทับนั่ง แสดงปางสมาธิก็มี ขัดเพชรก็มี ปางมารวิชัยก็มี ฯลฯ อยู่ในกรอบรูปแบบต่างๆ กันหลายลักษณะ โดยมักเรียกขานชื่อพิมพ์ตามพุทธลักษณะขององค์พระ อาทิ พิมพ์สังกัจจายน์ มีหู, พิมพ์สังกัจจายน์ ไม่มีหู, พิมพ์หน้าฤๅษี, พิมพ์ซุ้มกอฐานสูง, พิมพ์ซุ้มกอฐานเตี้ย, พิมพ์พระคง, พิมพ์สังฆาฏิ, พิมพ์ห้าเหลี่ยม มารวิชัย, พิมพ์เล็บมือ มารวิชัย, พิมพ์เล็บมือ สมาธิ, พิมพ์ป่าเลไลยก์ และ พิมพ์ประธาน เป็นต้น ส่วนพิมพ์ที่มีคนรู้จักกันมากและได้รับความนิยมที่สุดก็คือ พระพิมพ์พระสังกัจจายน์ ซึ่งมีอยู่ด้วยกัน 2 พิมพ์ คือพิมพ์มีหู และพิมพ์ไม่มีหู พุทธลักษณะคล้ายกันมากผิดกันที่มีหู และไม่มีหูเป็นที่สังเกตได้ชัดเจน พิมพ์มีหูก็จะมีมูลค่าสูงกว่าพิมพ์ไม่มีหู แต่ก็หายากทั้ง 2 พิมพ์ และมีมูลค่าสูง

พุทธคุณ
ปรากฏพุทธคุณเด่นด้านโชคลาภและเมตตามหานิยม จนมีคำกล่าวว่า “แขวนพระวัดเงินไม่ต้องกลัวจนเงิน” นอกจากนี้ยังมีแคล้วคลาดนิรันตราย